De archeologie van Boxmeer-Sterckwijck:
ADC ArcheoProjecten Postbus 1513 3800 BM Amersfoort Tel 033 299 8181 Fax 033 299 8180 Email info@archeologie.nl
De archeologie van Boxmeer-Sterckwijck: 4500 jaar wonen, werken en begraven langs de Maas
Inleiding:
Tussen 2007 en 2009 is een groot deel van Sterckwijck archeologisch onderzocht. In drie campagnes is bijna 22 hectare opgegraven. Hiermee is dit onderzoek een van de omvangrijkste die in Nederland heeft plaatsgevonden. Sterckwijck ligt direct ten noorden van Boxmeer en grenst aan het dorp Beugen. Het ligt in het Maasdal. Ter plaatse zijn terrassen ontstaan die ook nu nog herkenbaar zijn als hogere ruggen in het landschap. Dit type landschap, met in de ondergrond hoofdzakelijk hoogvloedleem onderscheidt zich van het pleistocene dekzandgebied. Hoewel moeilijker te bewerken blijft de bodem langer vruchtbaar dan de zandbodems.
De ligging langs de Maas heeft geresulteerd in een langgerekt landschap dat van noord naar zuid loopt (dit in de vorm van terrasruggen). Hierdoor is het zeer wel mogelijk dat de bewoningsgeschiedenis van dit type gronden er anders uit gezien heeft dan die van het Zuid-Nederlandse dekzandgebied. De opgraving bij Sterckwijck bood dan ook een unieke kans om dit nader in kaart te brengen. Het archeologisch onderzoek ging vooraf aan de ontwikkeling van een nieuw bedrijventerrein en de bouw van het nieuwe regionale ziekenhuis.
Voordat de opgraving begon was al duidelijk geworden dat er veel archeologische resten in de bodem verborgen lagen. Dit bleek niet alleen tijdens het proefsleuvenonderzoek in het aansluitende plangebied Maasbroekse Blokken, maar ook toen op Sterckwijck zelf proefputten werden aangelegd. Op veel plaatsen werden resten van bewoning aangetroffen maar het meest opmerkelijke was de ligging van een groot aantal graven die tezamen een enorm urnenveld zouden vormen.De resultaten leidden tot een onderzoeksopzet die geschreven is door archeologen van The Missing Link (TML) in samenspraak met de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE). De laatste was bij het proces betrokken omdat het veronderstelde urnenveld de voorgenomen status had van archeologisch monument.
Vanwege de omvang van het plangebied en de complexiteit van de aanwezige archeologische resten zijn gedurende de opgravingscampagnes regelmatig overleggen geweest waarin keuzes zijn gemaakt wat wel en wat niet opgegraven zou gaan worden. Het resultaat van die keuzes is een opgraving met een omvang van bijna 22 hectare waarvan de resultaten zijn beschreven in deze rapportage.
Voor het rapport klik op onderstaande link.