Weijerpark een cultuurhistorische verkenning

Ten noordoosten van het centrum van Boxmeer ligt het Weijerpark. Dit grote park vormt een groene oase binnen de stedelijke bebouwing die in de tweede helft van de vorige eeuw   in snel tempo is gegroeid. Het park is in haar huidige opzet aangelegd in 2003. De geschiedenis van de locatie en het gebruik als park gaat echter terug tot ten minste de achttiende eeuw.

Sindsdien is de aanleg met regelmaat gewijzigd. Het park is vernoemd naar Huis de Weijer. Dit huis, dat vanaf 1874 als klooster fungeert,  is vandaag de  dag nog behouden. Het  vormt het hart  van het cultureel centrum De Weijer.

Status — Het oorspronkelijke kloostergebouw is aangewezen als rijksmonument (nummer 10025, aangewezen in 2003). De bescherming betreft het op  de  Weijerstraat  (parkeerterrein) gerichte volume en de twee vanaf de De Raetsingel zichtbare volumes met topgevels). In 2004 is deze bescherming uitgebreid  met de diverse vooroorlogse kloostervolumes (nummer 518521). In deze aanvullende beschrijving wordt zowel in de beschrijving als in de aanduiding van de oorspronkelijke functie specifiek gesproken over een omgracht herenhuis. Uitgangspunt is normaliter dat alle genoemde aspecten in de beschrijving deel uitmaken van de bescherming. Dit betekent dat de gracht rondom het huis ook deel uitmaakt van het via rijkswege beschermde rijksmonument.

Het park is niet in de beschrijving opgenomen en is ook niet als een op zichzelf staand monument aangewezen. In het bestemmingsplan Boxmeer Centrum (2013), is het park aangeduid met de enkelbestemming ‘groen’.1 Het zuidelijke gedeelte van het park, waar de bebouwing ligt, is bovendien aangemerkt met dubbelbestemming ‘waarde-archeologie 3’. Binnen het bestemmingsplan geniet het park geen bescherming (nietaangewezen met dubbelbestemming ‘waarde-cultuurhistorie’) en is het ook niet beschreven in de cultuurhistorische paragraaf in de toelichting.